Чӯҷаҳои сафед бо мардони сиёҳ алоқаи ҷинсӣ карданро дӯст медоранд. Шавҳарашонро паст зада, сари сурхи онҳоро масхара карданро дӯст медоранд. Хатто рифоларо бо рахи ошиконашон намепартоянд, то нишон диханд, ки шавхарашро фиреб медихад. Ӯ бояд донад, ки вай бо сиёҳпӯстон ӯро фиреб медиҳад ва ба ҷасадҳои ӯ қадр намекунад. Ҳар як фоҳиша шумораи мардонеро, ки ӯро доштанд, ҳисоб мекунад ва махсусан аз алоқаи ӯ бо африқои мушакдор ифтихор мекунад.
Духтарони элф барои қонеъ кардани қаҳрамонҳои афсона сохта шудаанд. Пас, малламуй танҳо аз ҳад хурсанд буд, ки рухсораи бигирад ва бигзор худаш аз ҷониби Бобои Барфӣ шиканад. Таҷрибае, ки тамоми сол давом мекунад!