Ман бошам, хонум аз ин намуди ҷинсӣ чандон хушнуд нест! Ифодаи чеҳрааш ҳеҷ гоҳ нишон намедод, ки ин ба ӯ маъқул аст. Ба фикрам, агар вай як-як ба мардон хизмат мекард, аз ин бештар лаззат мебурд. Ва ҳардуи онҳо танҳо ӯро бор карданд. Оё хонум аз худ лаззат бурд? Ман фикр намекунам, ки вай ин корро накардааст.
Ин хонум албатта ҷавони аввал нест, балки хеле ботаҷриба ва дар шакли хеле хуб аст. Агар вай танбал набошад, бихобед ё хазида равед ва тамом! Ва барои кор кардан дар сари худаш, шумо онро ҳатто дида наметавонед! Аммо дар маҷмӯъ, ман фикр мекунам, ки ин гуна модарро зан кардан хуб аст.